Complex Thinking การคิดแบบสลับซับซ้อน
“เห็นต้นคริสมาสต์นี้ครั้งแรก รู้สึกยังไง?” — เราถามน้องที่เดินมาด้วยกัน
ช่วงนี้เป็นช่วงคริสมาสต์ อาคารที่เราทำงานอยู่จึงตกแต่งประดับประดา ให้มีบรรยากาศคริสมาสต์โดยรอบ
ต้นคริสมาสต์ที่เราถาม มันจะมีกิมมิกเล็กน้อย คือ มีเม็ดโฟมเล็กๆถูกปล่อยลงมาจากด้านบนเป็นระยะๆ
“สงสัยว่าทำไมต้องเอาร่มมารอง” — น้องคนนึงตอบ
“สงสัยว่าหิมะมันตกลงมาได้ยังไง” — น้องอีกคนนึงเสริม
“ผมไม่สงสัย” — น้องอีกคนตอบทิ้งท้าย
“พี่มุกถามทำไม ?” — ทั้งหมดถามกลับ
“พี่ก็เคยยืนสงสัยทุกอย่างแหละ ว่ามันมีวิธีการทำงานยังไง มันตกลงมาแล้ว มันดูดกลับขึ้นไปแล้วปล่อยมาใหม่ด้วยวิธีการอะไร ..
แล้วระหว่างที่คิดๆ ก็มีเด็กตัวเล็กๆคนนึงวิ่งเข้ามา เอามือมารองหิมะที่ร่วงลงมา แล้วก็บอกกับแม่ว่า “แม่ … หิมะตก”
นั่นน่ะสิ … มันก็แค่หิมะตก .. แล้วทำไมพี่ถึงต้องมีกระบวนการคิดที่ซับซ้อนขนาดนี้ .. พี่ควรจะปล่อยความรู้สึกเพลิดเพลินไปกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าดีกว่ามั้ย?” — เราเล่า
“พี่มุกพูด ทำให้ผมนึกถึงตอนผมเข้าโบสถ์คริสต์เลยพี่ มันมีพี่อยู่คนนึงก็พูดทำนองนี้เหมือนกัน …
เค้าก็บอกว่า เวลาเราเป็นเด็กเล็กๆ แล้วพ่อแม่พาไปเที่ยว เราเคยถามพ่อแม่มั้ยว่าไปไหน.. ซึ่งเราก็จะไม่ถามไง เพราะเราดีใจว่าเราได้ไปเที่ยว มันจบอยู่แค่นั้น..
แต่พอโตมา แล้วพ่อแม่บอกว่าจะพาไปเที่ยว .. เราถามกลับทันทีว่าไปไหน .. แล้วก็คิดซับซ้อนว่า ต้องไปยังไง ต้องเตรียมตัวอะไรบ้าง ต้องเอาอะไรไปบ้าง ซึ่งมันต่างจากตอนเป็นเด็ก” — น้องคนนึงเสริม
“นั่นแหละ .. นี่คือสิ่งที่พี่กำลังประมวลผลลัพธ์อยู่ ว่าจะมีผู้ใหญ่สักกี่คนที่มองต้นคริสมาสต์ แล้วเพลิดเพลินกับหิมะแล้วจบที่ตรงนั้น ไม่มีคำถาม ไม่มีความคิดซับซ้อนในหัว แล้วสงสัยอะไรต่อมิอะไรแบบนี้ ..
การเป็นผู้ใหญ่ มันทำให้เรามีความคิดที่ซับซ้อน จากประสบการณ์ จากการพัฒนาทางสมองที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ .. ซึ่งตรงนี้เอง มันทำให้เราลืมความสุขที่เราควรจะได้รับ เหมือนเมื่อตอนเราเป็นเด็ก..”
คิดแล้วก็อยากย้อนไปมีความสุขแบบเด็กๆจัง
